Anton Huter

23. februar – 7. mart 2015.

U ponedeljak 23. februara u 19h otvorena je izložba crteža i ilustracija Antona Hutera, u izboru Gordane Popović Vasić, istoričarke umetnosti. Istovremeno u Galeriji RTS održaće se izložba slika ovog autora (otvaranje 26. februara u 19 časova).

Inicijalno interesovanje za ekspresionističke i kubističke forme u stvaralaštvu Antona Hutera vremenom je postalo blisko intimizmu i poetskom realizmu, postajući tako jedno od osnovnih obeležja njegovog stvaralaštva. Crtačko umeće, stečeno uz profesore Umetničke škole u Beogradu, Ljubu Ivanovića, Petra Dobrovića i Milana Milovanovića, uticalo je na formiranje Huterovog karaterističnog likovnog prosedea. Znalačko vladanje različitim tehnikama (ugljen, kreda, tuš, pero) prepoznaje se kao osobenost Huterovog stvaralačkog opusa. U autorovom tematskom krugu pored pejzaža,veduta i portreta, posebno mesto pripada žanr scenama, obojenim socijalnim temama.

Sa dolaskom nove državne ideologije na vlast, usledila je i njena glorifikacija. Angažovan u propagandnom odeljenju Vrhovnog štaba NOB-a 1944. godine, Huter je svoj talenat i veštinu u primenjenoj grafici usmerio na osmišljavanje radova u oblasti grafičkog dizajna - poštanske marke, pozivnice, čestitke, plakate i ilustracije. Rešenja za ilustracije i plakate nalazio je u pažnjivom čitanju književnih predložaka, kao i u studioznom sagledavanju situacije i stanja koju određeni rad treba da prezentuje. Svoj vedar duh utkao je u ilustrovanje izdanja Dečje knjige poput Robizon Krusoa, Andersenovih bajki, Srca, Priča o ježu, Događaja u jelovniku, Pepeljuge, U našem vrtu. Huter je zaslužan i za rađanje Medvedića, logoa izdavačke kuće Dečja knjiga, kao i za izgled zelene đačke knjižice, koju pamte brojne posleratne generacije.

Anton Huter rođen je u Crikvenici 1905. godine. Posle završetka umetničke škole u Beogradu 1927. na kojoj su mu profesori bili Milan Milovanović, Ljuba Ivanović, Petar Dobrović, odlazi 1928. godine u Pariz, u školu Andre Lota. Iste godine Huter izlaže u Parizu sa P. Lubardom, M. Šerbanom, K. Hegedušićem, Momčilom Stevanovićem, J. Plančićem. U Beogradu prvi put nastupa u decembru 1928. godine na Prvoj jesenjoj izložbi beogradskih umetnika organizovanoj povodom otvaranja Umetničkog paviljona „Cvijete Zuzorić“. Do rata imao je dve samostalne izložbe, održane 1933. godine u Beogradu i Novom Sadu. Od 1929. bio je član grupe Oblik (osnovane 1926. g.) i izlagao redovno na njenim izložbama sve do poslednje, Šesnaeste izložbe održane 1938/1939. godine. Bio je član i Kola jugoslovenskih umetnika osnovanog 1930. Za sliku „Cirkus“ dobio je Politikinu nagradu 1935. godine. U bombardovanju 1941. godine stradala je kuća u kojoj je Anton Huter stanovao i uništene su skoro sve njegove slike. Ratne godine provodi povučeno u Beogradu na Kosančićevom vencu u broju 19. Radi kao pomoćnik u stomatološkoj ordinaciji u jednoj od susednih kuća i slika intimni svet koji ga okružuje, uglavnom portrete. Godine 1944. stupa u propagandno odelenje Vrhovnog štaba NOB-a zajedno sa Matejom Zlamalikom, Sretenom Dokićem i drugima. Huter počinje da se bavi primenjenom grafikom i u narednom periodu radi plakate, poštanske marke, pozivnice, čestitke, a naročito će se istaći kao ilustrator. Od 1947. godine najpre predaje u Školi za primenjenu umetnost a po osnivanju Akademije primenjenih umetnosti 1948. godine postaje profesor na katedri Grafike i pored Crtanja i Večernjeg akta predaje i Opremu knjige. Poslednja samostalna izložba Antona Hutera održana je u Skoplju 1960. godine. Umro je 1961. godine u Beogradu. Posthumno o godišnjici smrti, 1963. godine održana je njegova izložba u Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić“ a povodom desetogodišnjice smrti, organizovana je 1971. godine retrospektivna izložba njegovih radova u Galeriji kulturnog centra Beograda.