Zorica Tasić, Ekstaza, 1985, bakrorez i suva igla, 65x50 cm

Zorica Tasić (1946. Vranjska Banja)
Diplomirala je 1970. na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu, klasa prof. Mladena Srbinovića, gde je 1973. završila postdiplomske studije, klasa prof. Marka Krsmanovića. Grafiku je specijalizirala na Central Shool Arts u Londonu. Od 1971. izlagala je samostalno (Beograd, London, Pariz, Upsala...) i na kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Nagrade/izbor: Zlatna igla ULUS-a, 1984; Premija iz fonda Moša Pijade na Internacionalnom bijenalu grafike u Ljubljani, 1987; Priznanje za najbolje likovno ostvarenje u 1987. godini, SIZ grada Beograda, Nagrada Oktobarskog salona, 1988; Nagrada na II bijenalu grafike, Beograd, 1992.

Obrazloženje žirija
Nagrada Veliki pečat za 1986. godinu jednoglasno je dodeljena Zorici Tasić za rad Ekstaza, sa obrazloženjem: Zorica Tasić predstavlja osobenu pojavu u krugu beogradskih i jugoslovenskih grafičara. Simbolička znakovnost i spiritualna poetika, kao osnovno obeležje ovih radova, bazira na starim kulturama Istoka i Vizantije. U njihovim kosmičkim sferama Zorica Tasić traga za transcedentnim i zajedničkim paralelnim tokovima mikrokosmičkih i makrokosmičkih ciklusa. Pri tom se služi tehnikom duboke štampe kombinujući suvi žig i apliciranje srebrnih i zlatnih listića postižući tako sklad poetskog i vizuelnog sloja dela.

Članovi žirija: Irina Subotić, istoričarka umetnosti, Anka Burić, grafičarka i Borut Vild, grafičar
6. maj 1986.

... grafike Zorice Tasić su svojim krhkim, deskriptivnim linearizmom predstavljale tek mali nagoveštaj budućih interesovanja, neku vrstu lične, sentimentalne privrženosti određenim oblicima izražavanja, mimo zahteva koji dominantni tokovi današnje grafike postavljaju, radije tražeći sopstveni oslonac u okvirima takozvane kabinetske grafike, naseljavajući taj tradicionalno okušani medijum motivskom građom sićušne, sasušene flore, biljaka usnulih, zaustavljenih u divljem razgranjavanju, izolovanih na nepomičnom i hladnom prostoru belih osnova, nostalgičnim zapisima pejsaža jave i sna. [...] Grafike Zorice Tasić prožete su jednom ispovedačkom melahnolijom, vezane su za idlične prizore [...] bliske onom načinu stilizacije prisutnim u crtežima naivaca...
D. Đokić, Zorica Tasić, Umetnost 36 (Beograd, 1974) 56.

Zorica Tasić je u prvoj polovini osme decenije gradila izrazito intimističku umetnost konkretnih pejzaža, kroz koje je prolazila prilikom posete istorijskim spomenicima na terenu srednjovekovne Srbije. U tehnici bakroreza, bakropisa i akvatinte ona je naivističkim izrazom i filigranskom minucioznošću, poput starih veduta opisivala te predele, dajući im izvestan idealizovan ton. [...] Već u to vreme neki listovi su nosili simboličke oznake [...] da bi se od sredine decenije Tasićeva isključivo opredelila za umetnost simbola. Kroz blagu poetsku fantastiku, ona se bavi univerzalnim temama postanka života, sećajući se pritom biblijskih priča i raznih mitova...
Lj.Slijepčević, „Grafika Beogradskog kruga“, u: Jugoslovenska grafika 1950-1980. Serija: Jugoslovenska umetnost XX veka, Muzej savremene umetnosti (Beograd, oktobar 1985 - oktobar 1986) 34.

Zorica Tasić je u ovom trenutku dostigla najviše sfere savremenog poetskog grafičkog izražavanja [...] njeni imaginativni simboli dospeli do praga asocijativnih značenja i čiste vizuelizacije. [...] Naslućujemo da nas ta dela uvode u oblast ontologije, kosmologije, fizikoteologije; upućuju nas na opšti sveobuhvatni pojam o vasioni kao nečem „bezuzročnom, bezuslovnom i apsolutnom, kao uređenoj celini i opštim zakonima koji u njoj vladaju...“ Kružni kosmički tok, večito ponavljanje u vasioni, predstavljeno je visokom izvođačkom kultivisanošću. Dok smo u ranijim delima Tasićeve otkrivali univerzalne kosmičke teme prisećanjem na biblijske priče i razne mitove, sada nam je poetski siže teže pristupačan. Pojačan je utisak neodređenosti i nedorečnosti. Ono što nam umetnica otkriva je samo deo celine koja se nalazi van „slike“. Igrom iz ukrštenih veza delo ostaje otvoreno za posmatrača. [...] Vibrantna mobilnost znakovnog sistema, izukrštanost hromatskih planova i njihova treperava melodičnost, na prefinjenoj strukturi specijalnog papira ili svile, sugerišu neki obredno-svečani smisao. Dopadljivost i dekorativnost su u funkciji slave stvaranja sveta... Sve veća težnja umetnice za izrazitijom apstrakcijom oblika ne dovodi u pitanje mitsku podlogu sadržaja; naprotiv, pojačava se utisak nečeg uzvišenog i sakralnog kao podsticaj za uvođenje posmatrača u delo[...] to je vid moderne sakralne umetnosti.
Lj. Slijepčević, Mitološke predstave u novoj grafici, Muzej savremene umetnosti (Beograd, oktobar 1995)