Slobodan Knežević, Diptih za V i G, 1996, kombinovana tehnika, 110x90 cm
Slobodan Knežević (1948. Bačko Dobro Polje)
Diplomirao je 1977. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, klasa prof. Marka Krsmanovića, gde je 1979. završio postdiplomske studije. Od 1977. izlagao je samostalno i na kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Beograd, Bukurešt, Bitolj, Zagreb...). Nagrade/izbor: Zlatna igla ULUS-a 1995; Srebrna igla na Međunarodnom bijenalu grafike Suva igla, Užice 2007.
Profesor na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.
Obrazloženje žirija
Nagrada Veliki pečat za 1996. godinu većinom glasova dodeljena je Slobodanu Kneževiću, za rad
Diptih za V i G uz obrazloženje:
Eksperimenti sa ručno rađenim papirom, kao jedan od segmenta u okviru dugogodišnjeg istraživanja u polju materije i materijala Slobodana Kneževića doprineli su jednom proširenom shvatanju grafike poštujući i standarde samog medija. Slobodno postavljanje i izvođenje različitih struktura iz elementarnog tkiva matrice sintetizovano u prividno asketskoj formi, predstavlja autentičan pročišćeni duh i stilizovani koncept u okviru savremenog grafičkog mišljenja.
Članovi žirija: Gordana Stanišić, istoričarka umetnosti, Bogdan Kršić, grafičar i Milan Stašević, slikar i grafičar
7. maja 1996.
Ne želim da idem utabanom stazom koju je neko trasirao i postavio svojim radom, niti smatram obaveznim da sledim ono što sam započeo. Ne zbog nedostatka poverenja u ovo što radim. Može biti da će moj umetnički rad naići na neku drugu orijentaciju i dospeti do drugih rešenja. To će vreme pokazati.
Slobodan Knežević, 1980.
Iz kataloga samostalne izložbe u Umetničkoj galerija Nadežda Petrović (Čačak, 19. mart – 19. april 1983)
Izrazito zaokružen program likovne akcije koji se zasniva na svojevrsnoj demistifikaciji vizuelno-značenjskog smisla predmetnog sveta, ponudiće grafičar Slobodan Knežević. Konkretni motiv (najčešće vrata) podvrgava se plastičnoj analizi primarnih elemenata egzistencije: ispitivanjem njegove strukture, potenciranjem fakture vizuelnog plana, odnosno, u sadržinskom smislu, isticanjem simboličnih i metaforičnih označenosti sadržaja. [...] Međutim, već serija od četiri grafike iz ciklusa Uska vrata (1979), predstavlja programski zaokret u smislu odstupanja od sadržinskih usmeravanja ponuđenog motiva, preorijentacijom pažnje na sistem vizuelnih pretpostavki, rekonstrukcije njegovog sadržaja: forsiranje same pojavnosti zatvaranja i fenomena otvaranja, u stvari, analize kinetičko-prostornih svojstava konkretizovanog oblika. Svodeći predmet na njegov sadržinski koncept, S. Knežević istovremeno uspostavlja novi, vizuelno nekonvencionalni sistem fasadnog reda i više pretpostavljenih nego stvarnih odnosa.
M. Arsić, „Grafika u Vojvodini“ u: Jugoslovenska grafika 1950-1980. Serija: Jugoslovenska umetnost XX veka, Muzej savremene umetnosti (Beograd, oktobar 1985 - oktobar 1986) 43.
Slobodan Knežević takođe insistira na strukturalnim i teksturalnim osobinama ploče. Plastički sloj dela u dubokom reljefu u otisku deluje kao ohlađena magma ili vulkanska lava – kao trag energije koja oživljava materiju i gradi nov semiotski potencijal. Snažan morfološki efekat i evokativnost postignuti su visoko estetizovanom grafičkom materijom, delikatnošću građenja „crnog na crnom“: odnosima mat i sjajnih partija u reljefnom polju, stvara se snažan pikturalni efekat – kao zarobljena svetlost koja nudi bogatstvo svojih preliva. Spajanjem više otisaka promišljeno izrezanih formi ploča moguće su kompozicione varijante, pri čemu se na spojevima javljaju beli, uvek različito geometrizovani, pasaži koji obogaćuju plastički sloj i vizuelni efekat...
Lj. Slijepčević, , „Nove pojave u grafici Beogradskog kruga osamdesetih i devedesetih godina“ u: Jedan vek grafike, Dela iz grafičke zbirke Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Galerija Srpske akademije nauka i umetnosti (Beograd, novembar-decembar 2003) 125.
… Knežević u svom radu nadilazi puristički hladan koncept minimalizma i kroz treperavu površinu koja stvara iluziju teksturalnosti čini da grafički otisak diše. U bioenergetskom potencijalu kontinuiranog istraživanja medija grafike on je razvio sistem igre i „slobode večnih svežih početaka“ (Nora Griffin) relativizujući formalističke tradicije geometrijske apstrakcije i/ili primenu egzaktnih matematičkih sistema i modela; u sofisticiranim likovnim geometrizovanim strukturama nazire se autorova težnja ka dostizanju dobro temperovanog i harmoničnog sklada idejnih i procesualnih tokova. Toj plemenitosti utiska doprinosi i ručna izrada papira za jedan broj grafičkih otisaka kao i sam kvalitet medija - suve igle. Uritmovanim linijskim strukturama živih geometrijskih tokova ostvarena je suptilna dinamika kompozicije u kojima varira upadljiva doza ekspresivnog…
Lj. Ćinkul, uvodni tekst u katalogu izložbe u Galeriji Grafički kolektiv (Beograd, 29. septembar - 10. oktobar 2009)
