Ranka Lučić Janković, Ritual, 2009, suva igla, 50x64 cm
Ranka Lučić Janković (1955. Stambulčić)
Završila je Akademiju likovnih umjetnosti u Sarajevu, a postdiplomske studije 1982. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu. Od 1980. izlagala je samostalno (Sarajevo, Beograd) i na kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Beograd, Solun, Guanlan, Pariz, Vankuver, Sian, Gdansk, Guandžou, Grac...).
Nagrade/izbor: Druga nagrada lista „Mladost“ na jugoslovenskom konkursa stripa, Beograd, 1980; Nagrada Centra za grafiku i vizuelna istraživanja „Akademija“, na 4. Međunarodnom bijenalu grafike, Beograd, 1996; Zlаtnа iglа ULUS-a, Beograd, 1997; Nаgrаdа zа nаjbolji «ex libris» nа međunаrodnom konkursu, povodom obeležavanja 800 godinа mаnаstirа Hilаndаr, Beograd, 1999; Specijalno priznanje na 1. Međunarodnom bijenalu grafike, Qingdao (NR Kina), 2000; Bronzana igla i88, Užice, 2007; Nagrada selekcionog žirija na izložbi „Američko Bijenale i Arhiva savremene grafike“, Ajova (USA) 2008; Prva nagrada za grafiku na „5. EX YU konkursu“, Beograd, 2011.
Obrazloženje žirija
Nagrada Veliki pečat za 2009. godinu jednoglasno je dodeljena Ranki Lučić Janković za grafiku
Ritual, 2009, suva igla, sa obrazloženjem:
Ranka Lučić Janković je aktivna na našoj likovnoj sceni od početka osamdesetih godina kada je posle završene sarajevske Likovne akademije nastavila postdiplomske studije na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Može se reći da se u njenom radu iskristalisalo pozitivno iskustvo ove dve škole koje se manifestuje u osobenom poetskom izrazu koji poseduje dozu lucidnosti i temperamentne vizuelizacije. Ovaj izraz je na početku vidljiv u čitljivoj figuraciji ciklusa Sepeti ili Trnke da bi u sledećoj deceniji dostigao izvestan stepen asocijativne apstrakcije najbliže uritmovanim energetskim koncentratima. Upravo nagrađena grafika Ritual svojim sudarima crno-crvenih svedenih elemenata predstavlja deo novog stvaralačkog koncepta.
Ranka Lučić Janković je svoju debitantsku izložbu priredila u Grafičkom kolektivu još 1983, izlagala je samostalno ovde i 1998. godine, a i redovan je izlagač na Majskim izložbama grafike tako da ima decenijski izlagački kontinuitet koji najbolje svedoči o njenoj razvijenoj biografiji i uzornoj posvećenosti grafici.
Članovi žirija: Dragana Palavestra, istoričarka umetnosti, Zoran Todović, slikar i grafičar i Slavko Milenković, slikar i grafičar
16. maj 2009.
... U slučaju Ranke Lučić Janković i njene umetnosti pratimo „sliku povezanog procesa“ jer ona postoji u temelju njene ličnosti, u solidnom umetničkom obrazovanju i građanskom (i porodičnom) vaspitanju, u balansu inteligencije i intuicije, vaspitanoj imaginaciji, u validnom ženskom principu i senzibilnoj prirodi, u iskrenoj empatiji i razvijenoj emocionalnoj inteligenciji, a pre svega u profesionalnosti. Tokom protekle tri decenije, u voljnim i nevoljnim okolnostima, savlađujući životne i umetničke veštine, Ranka Lučić Janković ponavljala je putovanja (i selidbe) od Sarajeva do Beograda, pa od Beograda do Sarajeva da bi napokon Beograd označila kao svoju stvaralačku bazu i stalno boravište. Može se reći da je “bljesak srećne sigurnosti“ i „velikog učenja“ predstavljao njen (poslovno porodični) boravak u Kini, a ovo privremeno uporište referisalo se na različite aspekte njenog života i kreativnih aktivnosti. [...] Snažnim psihološkim učinkom pojedinih boja, posebno crvene koja ostavlja dubok utisak - crvena boja Kine (i autorkin znak) - niveliše se energetski potencijal ovih grafičkih celina. Pored uvođenja purpurne crvene u rad, Ranka Lučić Janković prostor čita na jedan drugačiji način u odnosu na prethodne mirnije stvaralačke faze. I kao u Velikom prasku, sada se rađa prostor kosmičkih tajni definisan kao polje dramskog susreta Crvene i Crne. Dramu tog susreta prati fenomen kristalizacije koja je vizuelizovana u op-artisitčkom ritmu ponavljanjem prizmolikih elemenata. U isto vreme, razuđenim efektima vibrantnih optičkih deformacija animirano je pažljivo strukturisano polje koje isijavanjem crvene svetlosti sugeriše iluziju treće dimenzije. Upadljiva linija spiralnog ili drugog označavajućeg crteža uznemirava svojom frenetičnošću fino pulsirajući grafički otisak. Deo ove koncepcije su i pasaži gotovo transparentnih vrednosti koje utišavaju zgusnuto bazično crtačko tkanje. [...] U početku, likovna morfologija njenog rada bila je zasnovana na jednostavnoj i čitljivoj figuraciji [...] da bi u sledećoj deceniji dostigla izvestan stepen asocijativne apstrakcije koja je upućivala ka novim rešenjima. Očito, logične promene su se dogodile upravo u ovoj deceniji, najupadljivije u novim radovima; ukinuta je doza asocijativnosti, a uritmovani energetski koncentrat svojim unutrašnjim kvalitetom dominira čitavom kompozicijom. U prepoznatljivoj ortografiji Ranka Lučić Janković gradi mrežasto, živo i pulsirajuće crtačko tkivo čiji senzibilitet i frekvenciju određuje baršunasta linija suve igle. Isto tako, temperaturu prividno jednostavne kompozicije balansiraju zasićeni i transparentni pasaži, arhitektonika prostora, njegova sferična dubina i svetlo, izvori i uviri, tekstura znaka, a njena plastička materijalizacija optički je bliska varijaciji modula vazarelijevskog roda. Deo stvaralačkog koncepta ovih grafika su i bojene vrednosti upadljive u sukobu vatreno energične crvene sa vitalno elegantnim crnim. Sugestiju plastičkog prostora i njihovu pulsirajuću materiju naglašavaju upadljive linije živih crtačkih sekvenci čiji tok i ritam, kao zaustavljena misao, fokusira vizuelni događaj i vrhunac njegovog zgusnutog sadržaja. U službi ovog razvijenog idejnog koncepta očito je superiorno vladanje grafičkim medijem i njegovim finesama. Estetski, vizuelni i energetski potencijal radova Ranke Lučić Janković deo su kompleksnog stvaralačkog sistema koji potvrđuje stvaralačku zrelost utemeljenu na dobro temperovanom stanju duha i intelekta.
Lj. Ćinkul, 2012, neobjavljen tekst
