Vladimir Milanović, School, 2013, digitalna štampa, 60×80 cm
Vladimir Milanović (1979. Beograd)
Diplomirao je 2003. i magistrirao 2008. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, klasa prof. Biljane Vuković. Na Interdisciplinarnim magistarskim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu 2009. stekao je zvanje magistra umetnosti u oblasti digitalne umetnosti. Izlagao je na deset samostalnih izložbi i brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je nekoliko nagrada.
Docent na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu.
Obrazloženje žirija
Nagrada Veliki pečat za 2014. godinu jednoglasno je dodeljena Vladimiru Milanoviću za grafiku
School, 2013, digitalna štampa, sa obrazloženjem:
Koristeći ikonografske sheme starih majstora i kompozicione modele karakteristične za različite periode istorije umetnosti, Vladimir Milanović fokusira problem semantičkog definisanja novih vizuelnih celina u kojima je naglašena dijaloška forma istorijskog i savremenog. Metaforičnost i neposredna asocijativnost karakterišu Milanovićev pristup u čitanju remek-dela starih majstora, u citiranju istorijske pozadine i njihovom reinterpretiranju u aktuelni socijalni kontekst. Koristeći istorijsku sliku kao matricu, kroz sistem kolažiranja autor adekvatno povezuje vizuelne i konceptualne elemente u smelu i sugestivnu narativnost. U izboru prepoznatljivih radova iz istorije umetnosti (kao što je u nagrađenom radu „Atinska škola“), stvara angažovani i provokativni pogled na slabosti ovog vremena, konkretno na vršnjačko nasilje i agresivnost mladih. Podvlačeći socijalni podtekst u svom radu, Milanović povezuje slike vremena (prošlost-savremenost) kao istorijski različito kontekstualizovan fenomen u kome se reflektuje odnos čoveka (kulture) i njegovog okruženja.
Članovi žirija: Milena Maksimović Kovačević, grafičarka, Zoran Todović, slikar i grafičar i Gordana Stanišić, istoričarka umetnosti
19. maj 2014.
Doktorski umetnički projekat „Aproprijacija kao metod umetničkog izražavanja – digitalni kolaži“ nastao je iz potrebe da se kroz umetnički rad uspostavi odnos prema tradiciji i savremenom trenutku, odnosno da se u istorijskom toku locira ili pozicionira, a potom i kritički sagleda današnji svet i identitet u doba globalizma. [...] Moj rad predstavlja na izvestan način reviziju postmodernističkog diskursa, odnosno, on je pokušaj da se iznova preispita i prevaziđe stanje kulture koja je iscrpla svoj kritički potencijal, a nije ponudila izlaz. [...] Dok u postmodernističkom konceptu tekst ili slika predstavljaju samo proste nosioce značenja, takozvane prazne označitelje, čiji je status arbitraran i nestabilan, u mom radu postoji potreba da se uspostavi značenje. Metodologija povezivanja i suprostavljanja slika (tekstova i kodova), značenje ne uspostavlja kao diktat autora već otvara mogućnost za kreativno posmatranje (čitanje) i zaključivanje. Dela koja su nastala u okviru ovog projekta predstavljaju oblik vizuelnog razmišljanja, koje proizvodi izvesne intelektualne implikacije, ali ne donosi zaključke, ne utvrđuje istinitost ili tačnost postavljene hipoteze. [...] S obzirom da je umetničko delo veće od svakog iskaza autora o njemu, da je kompleksnije i obuhvatnije od eksplikacije i literalizacije, te da samo delo prevazilazi namere autora, pa čak i poseduje neka svojstva i poprima dimenzije kojih autor nije bio svestan u toku rada, ostavljen je prostor svakom posmatraču da donosi sopstvene zaključke.
V. Milanović, Aproprijacija kao metod umetničkog izražavanja - digitalni kolaži, doktorsko-umetnički projekat, Beograd, april 2014.
Aproprijacija je jedan od fundamentalnih aspekata istorije umetnosti. Može se shvatiti kao korišćenje preuzetih elemenata u stvaranju novog dela. Reč je najčešće o različitim postupcima preuzimanja od rekontekstualizacije, preko novog pravljenja – rimejk (remake), do modifikovanja postojećeg sadržaja. Pre svega u mom radu centralna tema jeste kontekst istorije umetnosti, odnosno uticaj tradicije u kreiranju aktuelnosti. Citatnost je u funkciji stvaranja interlikovnih relacija između remek-dela istorije umetnosti i znakova kulture savremenog sveta. Reprodukcija remek-dela, koja je opterećena slojevima kulture, interpretirana je kroz prizmu kritike društva. Tematska ravan ispituje bazične probleme odnosa savremenog čoveka, odnosno kulture, prema prirodi i sopstvenom telu kroz prizmu istoričnosti. U umetničkom radu istraživanje je realizovano u mediju statične i animirane digitalne grafike (grafički list i video sekvenca) postupkom kompozita raznovrsnog materijala: reprodukcija, dokumenata, fotografija i drugog vizuelnog materijala. Pored istraživanja načina strukturiranja slike na tekstualnom nivou, značajna pažnja posvećena je i analizi promene materijalne dimenzije slike. Istorija slikarstva, zasnovana na materijalnim kvalitetima, postupcima reprodukovanja doživela je gubitak aure, dok transponovanje u digitalni medij preispituje nematerijalni status slike ali i sam koncept stvaralaštva. Umetnički rad ujedno predočava integrativni potencijal digitalnog medija i mogućnost stvaranja intermedijalnog dela, prožimajući granična područja različitih medija (grafike, fotografije, filma). Upotreba računara je u funkciji obrade preuzetog materijala – reprodukcije dela iz istorije likovne umetnosti, filmskih sekvenci i novinskih fotografija i sl. Prednost ovog medija omogućava ne samo da raznorodni elementi opstaju jedni kraj drugih, u likovnom smislu, već i da njihove granice postepeno nestaju.
V. Milanović, uvodni tekst u katalogu izložbe u Galeriji Fakulteta likovnih umetnosti (Beograd, 25. februar - 8. mart 2014)
