| |
| |
|
Branko Dimić
Drvorezi
21 - 31. decembar 2020.
U okviru projekta „Kreativno, nestrpljivo, izazovno...“ u novom prostoru Grafičkog kolektiva, ulica Dragoslava Jovanovića 11, predstavlja se slikar i grafičar Branko Dimić postavkom drvoreza.
Personalna kreativna energija, intelektualno nasleđe i ambijent građanske porodice odredili su u formativnim godinama profesionalno usmerenje slikara i grafičara Branka Dimića. Debitantski nastup usledio je nakon završenog Fakulteta likovnih umetnosti, a početni kreativni impuls autora blizak je nemačkom ekspresionizmu kao i ostvarenjima iz domena literarne, epske i filmske fantastike. U delu svog stvaralaštva Dimić uspostavlja relacije sa temama i parabolama biblijskih narativa, baštini i formama crkvenog umetničkog stvaralaštva; simptomatično je da on u svom rukopisnom kodu transponuje ikonografske predloške oslobađajući nove vizure sopstvenom kreativnom polju. Dosledno negujući svoju likovnu poetiku, Dimić je u formalnom i značenjskom konceptu postigao skladnu meru između stanja kontemplacije i tragalačkog nespokoja, između zadatih ikonografskih kanona i klime nove figuracije osamdesetih godina. Ekspresivni ritmovi linearnih poteza njegovih figurativnih kompozicija pretočeni su u živu arabesku u kojoj se može prepoznati vitalnost autorske imaginacije. Dimićevo stvaralaštvo obeleženo doziranim prisustvom na likovnoj sceni, već u prvim izlagačkim godinama kritika je prepoznala i vrednovala osobenosti njegovog umetičnog rukopisa, što potvrđuju i nagrade, ULUS-a (1985) i Oktobarskog salona za slikarstvo (1987). Tako i naslov teksta “Dovitljiva ruka”, u dnevnom listu Borba iz 1988, sugeriše kreativnu lucidnost duha i stvaralačkih uporišta Branka Dimića. Afirmišući Kirhnerovu tezu da “umetnikova podsvest instiktivno sarađuje sa tehnikom”, S. Jelić, autor teksta, zaključuje da umetnik “sa lakoćom stvara čitav krug svojih likova stavljajući im, ponekad, stilizovanu autoportretnu masku”. O sinergiji životnog i stvaralačkog Ja u projekciji ideje o identitetu svedoči i katalog izložbe u Grafičkom kolektivu iz iste godine, koji u vidu promišljene likovne dosetke umesto reprodukcija integriše originalne grafičke otiske sa podacima o autoru i fotografiju-portret delujući poput svojevrsne lične karte i/ili knjige umetnika. Danas, u vremenu digitalne hiperprodukcije vizuelnih senzacija, lapidarna i nepatvorena snaga Dimićevih crno-belih drvoreza oživljena zvučnim kolorističkim akcentima, potvrđuje svevremenost i neisrcpne potencijale ovog medija, a plakat-grafika koju je realizovao povodom izložbe u Grafičkom kolektivu decembra 2020. evocira entuzijazam, ideale i uverenje u umetničku misiju osnivača ove Kuće umetnika, čiji je dugogodišnji član.
Branko Dimić (1954. Beograd) diplomirao je (1984), i magistrirao na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu na odseku slikarstva (1991). Bio je likovni pedagog u Beogradu i scenografski slikar u Beogradskom dramskom pozorištu. Priznanja: ULUS-a za nove članove (1985); nagradu Oktobarskog salona za slikarstvo (1987). Izložbe: Kulturni centar Beograda (1987); Grafički kolektiv (1988); Galeriji fakulteta likovnih umetnosti (1991); Galerija Stare kapetanije u Zemunu (1992); Galerija Beogradskog dramskog pozorišta (2013).
Izložba je 15. segment pop up projekta sa idejom da se u međuvremenu – između stanja derutnog prostora i buduće galerije Grafičkog kolektiva – stvara nova energija koja kreativno revitalizuje i sam prostor. U isto vreme se in situ susreću autentičnost mesta i autentičnost autorskog koncepta otvarajući otvorenu dijalošku formu.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|
|
|
|
